Биздин каарманыбыз Мээрим Ашымканова 38 жашта. Анын көзү бала кезинде эле түнкүсүн жакшы көрчү эмес. Адамга эң чоң бакыт бул — көрүү эмеспи. Бирок, каарманыбыздын көзү көрүүсү убакыт өткөн сайын начарлап, күндүзү да көрүү ага кыйынчылык жарата баштаган. Анын кесепетинен кесиби менен иштөөгө да мүмкүн болбой калган. Бирок турмуштун мындай оор сыноосуна моюн сунбастан ал өз жолун тапты. Атайын көзү азиз жана көрүүсү начар адамдар үчүн ачылган окуу жайда укалоочу дарыгер болууну көздөп, Кыргыз мамлекеттик медициналык академиянын алдындагы медициналык орто окуу жайынын массаж бөлүмүнө тапшырган…